TÂĞÛT NEDİR?

Tâğût kelimesi luğatta/sözlükte, azgınlaşan, haddi aşan manasındadır. Istılahtaki/şeriattaki anlamına gelince; İslam alimleri tâğut’un tanımında farklı tarifler ileri sürmüşlerdir. Bu tariflerin hepsi de doğrudur. Ancak bu tarifler, tâğut’u sadece tanımda söylenilen şeylerle sınırlamak manasında ya da birinin tâğut dediğine diğeri demiyor anlamında olmayıp, -ilim ehli arasında malum olduğu üzere- önemine vurgu yapmak/ dikkatleri çekmek için “bir şeyi, fertlerinden/kapsamı altına giren şeylerden bazıyla (bir veya birkaçıyla) tarif etmek” kabilindendir. Ancak -birazdan da görüleceği üzere- kimi alimler, tağut kavramını efrâdına câmi’, ağyârına mâni’ (bütün çeşitlerini kapsayacak ve dışındakileri içersine almayacak) şekilde tarif etmişlerdir

İnsanların kendisine muhakeme oldukları, işlerinin idarecisi olan insan suretindeki şeytandır. [5] (İbn-i Abbas’ın talebesi Mücahid).


İbnu’l Kayyim: “Kendisine ibadet edilmede, tabi olunmada ve itaat edilmede haddi aşan her kul demektir. Her kavmin tâğut’u, Allah’ın (azze ve celle) ve Rasûlü’nün (sallallahu aleyhi ve sellem) dışında kendisine muhakeme oldukları (yani çıkan anlaşmazlıklarda kendisinden hüküm talep ettikleri), veya ibadet ettikleri, veya Allah’tan delil olmadığı halde tabi oldukları, veya Allah’a itaat olduğunu bilmedikleri bir hususta itaat ettikleri kimse/şeydir…” (İ’lâmu’l Muvakkiîn, 1/50). Bu tarif de tâğut’un bütün çeşitlerini kapsayan bir tariftir.