Kari Popper ilk ve önde gelen bilim filozoflarından biri olup ayrıntılı bilimsel konuşma ve bilimsel deneyler için bazı standartları ortaya koymuştur. Örnek olarak, bilimsel olabilme adına yasaların değiştirilebilir ve deneyimlerin de yinelenebilir olması gerekir. Bilimsel yöntemin standartları, doğrudan politikaya uygulanamaz ancak bir kurallar örneği olarak ortaya konmalıdır.
Bilim ve politika arasında çok önemli iki farklılık tespit etmiştik. Birincisi, politikanın güç arayışıyla, doğrunun arayışından daha çok ilgilenmesidir. Diğeri, bilimde bağımsız bir ölçünün olduğudur. Yani, gerçekler ve söylenenlerin doğruluk veya geçerliğinin yargı la nabilmesidir. Politikada gerçekler, genellikle katılımcıların kararlarına dayanır. Yansıma, Popper’m bilimsel metot modelinin başarısız olmasına yol açar.
The Alchemy of Financé1 ta konuyu, Popper’m doktrininin yöntemler birliğine göre ele aldım. Yansımanın, sosyal bilimleri, doğal bilimlerin standartlarını karşılamaktan alıkoyduğunu açıkladım. Bazı olayların akışı esas olarak belirsiz kalırken, bilimsel metodun iki yönlü determinist tahminler ve açıklamalar sağlayan genellemeler üretmesini nasıl bekleyebiliriz? Alternatif senaryolar yerine, determinist ön yargılarda da, kuşkularla dolu olmalıyız.
Geriye baktığımda, sosyal bilimcilerin rolünü inceleyerek, muhtemelen çok zaman kaybettiğimi ve sosyal durumlarda yeteri kadar katılımcı olmadığımı görüyorum. Bu Popper’m açık toplum kavramında bir kusur bularak niçin yanıldığımın nedeniydi. Yani politikalar, güç peşinde koşmakla çok ilgili olup doğruyu izlemekle pek ilgili değillerdi. Şimdi açık toplum için gerekli olduğu için gerçeğe saygı ve doğruluğu açıklayarak bu hatamı düzeltmek istiyorum.
Ne yazık ki, bu ihtiyacın nasıl karşılanabileceği ile ilgili, açık ve kesin hiçbir formüle sahip değilim. Bunu çözümlenmemiş bir sorun olarak sadece tespit edebiliyorum. Bu şaşırtıcı değildir. Sorun tek bir kişinin çözebileceği bir şey değildir. Bu, topluluğun tutumunda bir değişikliğe ihtiyaç gerektirir.
İnanıyorum ki politik söylevlerde çok yüksek standartta, doğruluk ve muhaliflerin görüşlerine saygı ilkelerine bağlılık kullanılmıştır. İki yüzyıllık Amerikan demokrasisinde bu, şimdi mevcut olandan çok daha fazladır. Yaşlı adamların geçmişi, genellikle bu günden daha tozpembe gördüklerini anlıyorum fakat bu olayda Aydınlanma safsatasına başvurarak açıklamamı adil kılacağıma inanıyorum. İnsanlar mümkün olan en uzun süre boyunca aklın gücüne inandılar ve aynı zamanda doğru olana inanıp peşinden gittiler. Şimdi artık, gerçeklerin saptırılabildiğini keşfettik. Artık o eski inançlar sarsılmış oldu.
Bu da politikadaki yüksek standartların bir yanılsamaya dayandığı ve gerçeğin saptırılabileceği doğrusunun keşfedildiği paradoksal sonuca bizi götürür. Bu sonuç, Rove’un, Aydınlanma safsatası altında çalışan ve aldırmadıkları duygulara başvurmaktan çok gerçeği, geçerli akılcı argümanlarla araştıran çevredeki merkezlere, yazabilmesi gerçeğini pekiştirmiştir. Teröre karşı savaş, hepsinden daha etkili bir slogan olduğunu kanıtladı çünkü en güçlü duygu olan ölüm korkusunu hatırlattı.
Geçerli olmasına alışılan şu daha yüksek standartlan yeniden kurabilmek için insanlar, tahrif edilseler bile gerçeklik sorunlarını anlamaya başlamalıdırlar. Diğer bir deyişle, insanlar yansımayla ilişki içinde olmalıdırlar. Bu kolay bir görev değildir çünkü yansıma realitesi, Aydınlanmanın izlediği realiteden çok daha karmaşıktır. Gerçekten, realite öylesine karışıktır ki, asla tam olarak bilinemeye de bilir. Bilinmesi mümkün de olmayabilir. Bununla beraber, realiteyi sadece daha iyi bir anlayışla kazanmak bile, Aydınlanma zamanında olduğu kadar önemlidir ve bu kabul ediş, yansıma ile ilişki içinde olmak, ileriye önemli bir adım atma etkisi yaratacaktır. Akıl çağından, yanılabilirlik çağma ilerlemek ihtiyacındayız görüşüm, son ımda anlatmaya çalıştığım şeydi.
Kaynak en uygun kredi
Bilim ve politika arasında çok önemli iki farklılık tespit etmiştik. Birincisi, politikanın güç arayışıyla, doğrunun arayışından daha çok ilgilenmesidir. Diğeri, bilimde bağımsız bir ölçünün olduğudur. Yani, gerçekler ve söylenenlerin doğruluk veya geçerliğinin yargı la nabilmesidir. Politikada gerçekler, genellikle katılımcıların kararlarına dayanır. Yansıma, Popper’m bilimsel metot modelinin başarısız olmasına yol açar.
The Alchemy of Financé1 ta konuyu, Popper’m doktrininin yöntemler birliğine göre ele aldım. Yansımanın, sosyal bilimleri, doğal bilimlerin standartlarını karşılamaktan alıkoyduğunu açıkladım. Bazı olayların akışı esas olarak belirsiz kalırken, bilimsel metodun iki yönlü determinist tahminler ve açıklamalar sağlayan genellemeler üretmesini nasıl bekleyebiliriz? Alternatif senaryolar yerine, determinist ön yargılarda da, kuşkularla dolu olmalıyız.
Geriye baktığımda, sosyal bilimcilerin rolünü inceleyerek, muhtemelen çok zaman kaybettiğimi ve sosyal durumlarda yeteri kadar katılımcı olmadığımı görüyorum. Bu Popper’m açık toplum kavramında bir kusur bularak niçin yanıldığımın nedeniydi. Yani politikalar, güç peşinde koşmakla çok ilgili olup doğruyu izlemekle pek ilgili değillerdi. Şimdi açık toplum için gerekli olduğu için gerçeğe saygı ve doğruluğu açıklayarak bu hatamı düzeltmek istiyorum.
Ne yazık ki, bu ihtiyacın nasıl karşılanabileceği ile ilgili, açık ve kesin hiçbir formüle sahip değilim. Bunu çözümlenmemiş bir sorun olarak sadece tespit edebiliyorum. Bu şaşırtıcı değildir. Sorun tek bir kişinin çözebileceği bir şey değildir. Bu, topluluğun tutumunda bir değişikliğe ihtiyaç gerektirir.
İnanıyorum ki politik söylevlerde çok yüksek standartta, doğruluk ve muhaliflerin görüşlerine saygı ilkelerine bağlılık kullanılmıştır. İki yüzyıllık Amerikan demokrasisinde bu, şimdi mevcut olandan çok daha fazladır. Yaşlı adamların geçmişi, genellikle bu günden daha tozpembe gördüklerini anlıyorum fakat bu olayda Aydınlanma safsatasına başvurarak açıklamamı adil kılacağıma inanıyorum. İnsanlar mümkün olan en uzun süre boyunca aklın gücüne inandılar ve aynı zamanda doğru olana inanıp peşinden gittiler. Şimdi artık, gerçeklerin saptırılabildiğini keşfettik. Artık o eski inançlar sarsılmış oldu.
Bu da politikadaki yüksek standartların bir yanılsamaya dayandığı ve gerçeğin saptırılabileceği doğrusunun keşfedildiği paradoksal sonuca bizi götürür. Bu sonuç, Rove’un, Aydınlanma safsatası altında çalışan ve aldırmadıkları duygulara başvurmaktan çok gerçeği, geçerli akılcı argümanlarla araştıran çevredeki merkezlere, yazabilmesi gerçeğini pekiştirmiştir. Teröre karşı savaş, hepsinden daha etkili bir slogan olduğunu kanıtladı çünkü en güçlü duygu olan ölüm korkusunu hatırlattı.
Geçerli olmasına alışılan şu daha yüksek standartlan yeniden kurabilmek için insanlar, tahrif edilseler bile gerçeklik sorunlarını anlamaya başlamalıdırlar. Diğer bir deyişle, insanlar yansımayla ilişki içinde olmalıdırlar. Bu kolay bir görev değildir çünkü yansıma realitesi, Aydınlanmanın izlediği realiteden çok daha karmaşıktır. Gerçekten, realite öylesine karışıktır ki, asla tam olarak bilinemeye de bilir. Bilinmesi mümkün de olmayabilir. Bununla beraber, realiteyi sadece daha iyi bir anlayışla kazanmak bile, Aydınlanma zamanında olduğu kadar önemlidir ve bu kabul ediş, yansıma ile ilişki içinde olmak, ileriye önemli bir adım atma etkisi yaratacaktır. Akıl çağından, yanılabilirlik çağma ilerlemek ihtiyacındayız görüşüm, son ımda anlatmaya çalıştığım şeydi.
Kaynak en uygun kredi
ads
bir felsefeci olacak bu konuları kesinlikle daha detaylı inceleceğim.blogunuzda bu tarzda yazılar mevcut ve gerçekten beni mutlu etti.
YanıtlaSilfelsefeci olarak sitemizde konuk yazar olmanız bizi mutlu eder.
SilKonuştuğu kişiye göre değişir hitabet üslup şekli. Sonra da konuşmanın içeriği tabi. Çünkü üslup ve ses tonu içerikten çok daha önemlidir. En çok bunlara dikkat etmek gerekir. Beden dilini kullanamayan siyasetçinin hitabetine hiç bakmam hele.
YanıtlaSilfelsefi konular her zman dikkatimi çekmiştir. bu gibi yazılarınızı buradan takip edeceğim.
YanıtlaSilKarşınızdakini nasıl ikna edersiniz tarzında piyasada kitaplar var arkadaşlar. inceleyin tavsiye ederim.
YanıtlaSilbence bu standartlarda en uygun politikacı cumhurbaşkanınımızdır.
YanıtlaSil