Dil midir bizi buraya yazan seni?
El midir seni buraya saklayan bizi?
Söz müdür yoksa sildikten sonra kalan izi?
Kalp midir, dile akseden anlamsız sezi?
Hiç bilir misin sen beni,
Yada bilir miyim ben seni,
karmaşanın içinden çıkan bizi,
Hatırlamıyorum, unuttuğum akıldaki izi.
Kalp konuşur dil söyler,
Kulak duyar el yazar.
Sanrılar görülür, görmezden gelinir.
Bendesin sendeki olduğumuz kadar.
Gölgende gördüğüm yalnızlıkta,
Bir karanlık gördüm aklarda.
Senleyken sensizlik içinde yoklar da.
Ötemdesin beriden ileriye kadar sokaklarda.
Bir gürültü ile çınlayan kulağımda sessizlik.
Sahi biz kaç kere öldük, Yoksa sen misin, ben mi ölemeyen.
Suskunluk içimdeki çığlıktan daha fazla haykırır seni,
Gördün mü bak sesinde ki buğuya çizdim bizi.
Sözlerde sen ve ben birde ikimiz.
Yok hayır! İkimiz ve ben ve sen birde hepimiz.
Kalp durdu, dil sustu, akıl aklını yitirdi.
Bu cümleler bizden çıkan ikimizi unutturan kayboluş.
Karanlığın kalbinde gördüm seni,
Aydınlığın içinde göremeyen beni.
Zıt yerde olan sen mi ben mi?
Görmek mi, görememek mi?
Zaman aynı ve sana göre bende değişen sabitlik.
Duamda adını gölgemin en derin yerine yazdım seni.
Açık denizlerden okyanusa yüzen ufuk da arayan beni.
Gönlümde ki kırık bir çerçevede sakladım bizi.
Hapsettim senle beni, ne güzel ya kaldık bizle.
Bak devamla gelecek sözlere akan kalışımı izle.
Kayboldum gözlerinde Siyahın beyazında bizle.
Anlıktı, milyon senelerden gelişimi izle.
Sus ve sustum. Baksana konuşuyor ahvalim.
Yerine birini koymak istedim bulamadım yerini.
Hangi yerdesin, kalbimde mi? aklımda mı? Yoksa cümlelerde gizli bir hiçte mi?
Aklım şaşırdı aklıma, aklımın aklını kaybettiği o günden beri firar da ki çıkmaz yola..
Bütün geceleri bir kandile sığdırmak gibiydi seni anlamak.
Hapsettiğin çığlıklarının sesi kulaklarımda o kadar sessiz ki.
Ve çizdim seni harflerin içine gördüm seni sözlerin tümünde.
Hiç anlam vermedim sözlere çünkü ben şiir yazmadım, seni çizdim bu sözlere.
Görebilirsin belki bakmasını bilirsen,
Gözlerinle mi bakacaksın yoksa kalbinle mi?
Yoksa sözlere mi takılacak yoksa harflerde mi kaybolacaksın.
Seni görmek mi istiyorsun. Öyleyse beni bulman gerek.
Evet bu şiir değil bir resim içinde biz olan..
Dışında sözler olan anlamsız cümlelerden karmaşa.
Serin serin bakışında düştüm birden gözlerine.
Yağmurlu gözlerinde baharın kokusu geldi toprağıma.
Filizlendi bir gül bembeyaz kan kırmızı, dikenlerine aşık olan.
Gönlümde ki alevden korlar saçıldı etrafa üşüdü geceler.
Bir ney sesinde işittim seni, neydi bilemedim işte ben neyi.
İçimden geldiğin kadar dışımdan gidiyorsun.
Bozuk bir saat gibi akrep bir yerde yelkovan bir yerde.
Donuk donuk gidemeyen. yelkovan sana gelmek için koşamayan.
Buğuk buğuk gelemeyen, akrep bana gitmek için bocalayan.
Tutsak kaldığımız bu yerde çıkılmaz bir yolda tek bir kapı aralayan.
Musalla taşında beni bekleyen mahkum.
Gelmeyen ben, gitmeyen sen saat çok erken.
Gece de mi, gündüz demi, Bilemedim bizi sen mi ben mi?
Toprak ana kucağı gibi bekliyor bizi. Ben sendeyim artık beklemek anlamsız.
Seni çizdim bu sözlerde
Beni nakşettim kalbine.
Hapsoldum ben sende.
Tutsaksın sen bende.
Bir bütün olarak bakınca sözlere senin resmin önümde,
Bak kalbinle sana. Orada prangalar içinde sana gülümseyen bana.
Aşkta aşık oldu, Aşk aşka aşık, kalem kağıda, harf cümlelere, çerçeve resme aşık.
Artık yazamaz kalem, kabul etmez kağıt hiç bir kelam, cümleler tamamlandı harf istemez bozar tek harf tümü. Kalem kırıldı, kağıt bitti, söz kalmadı......
(iF)
Telif hakkı içerir. İzinsiz kullanılamaz. Kaynak gösterilip paylaşılabilir. Örnek açık olarak tıklanır şekilde kaynak: https://www.ibrahimfirat.net/2019/02/seni-cizdim-harflerle.html
Comments